ﺗﻮ ﻣﺠﺎزﺍﺕ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ مرا
ﺑﯽ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺪﺍﻧﯽ…
ﻣﻦ
ﻋﺎﺷﻘﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺑﺎ ﺗﻮ
ﺑﯽ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺪﺍﻧﯽ…
ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺍﺯ ﻫﻮﺍﯼ ﻣﻦ ﺗﺎ ﺁﻏﻮﺵ ﺗﻮ
ﻫﻤﯿﻦ
ﺍﻧﺒﻮﻩ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻦ ﻫﺎﺳﺖ
ﺍﮔﺮ ﺑﺪﺍﻧﯽ
ﭼﻘﺪﺭ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ
ﺍﮔﺮﺑﺪﺍﻧﯽ…
هر بار تو را می بینم
دلم
باران
بی چتر
می خواهد
باور کن
خدا تو را
از آتش آفرید…
جاده بهانه است
مقصود چشم توست
من راهیِ توام ای مقصد درست
من راهیِ توام…
با من قدم بزن
همراه من بیا تا شهر ما شدن
این مرز را که باز، در تلخیِ غم است
مهمان به قند کن…
چایت اگر دم است
به تــــو که میرســـــم …
مکـــث میکنـــــم …
انگـــــار در زیباییــــت
چیـــــزی را جـــــا گذاشتـــــه ام …
مثـــــلا …
در صــــدایت …
آرامــــــش
در چشـــــم هایت زندگــــــی
و…
ﺯﯾﺒﺎﯼ ﻣﻦ
ﺳﯿﺎﻩ ﺍﮔﺮ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ
ﺳﺮﻡ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺯﺍﻧﻮﺍﻥ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ
ﻣﯽﺩﺍﻧﻢ، ﺷﺐ ﺍﺯ ﭼﺸﻢﻫﺎﯼ ﺗﻮ ﻣﯽﺁﯾﺪ
ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺩﺭﻩﻫﺎ ﻣﯽﺭﯾﺰﺩ
ﺑﺮ ﮐﻮﻩﻫﺎ ﻭ ﺩﺷﺖﻫﺎ ﻣﯽﮔﺴﺘﺮﺩ
ﺩﺭﯾﺎﯾﯽ ﺗﺎﺭﯾﮏ، ﺯﻣﯿﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﻣﯽﭘﻮﺷﺪ.
ﺳﯿﺎﻩ ﺍﮔﺮ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ
ﺭﻭﺷﻨﺎﯼ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ.
یادم باشد
عاشق ِ کسی شوم که
شعر را بلد باشد !
کسی که بفهمد
وقتی ستاره را به چشم هایش،
زمین را به آغوشش
بهار را به بودنش تشبیه می کنم،
یعنی ،
دیوانه
دوستت دارم ..
“تو” را بی دلیل دوست دارم،،،
نه ادعای عاشقی کردی،،،
نه کلمات را به بازی گرفتی!!!
ولی عجیب،،،
رخنه کردی میان هوای شعرهایم!!!
همان دور بمان!!!
نزدیک که بیایی،،،
قواعد بازی آدمها مسموممان میکند!!!
**بگذار بی دلیل دوستت داشته باشم**
و بنویسم،،،
تا بی خبر بخوانی مرا…!!!!
به آنهایی که دوستشان دارید بی بهانه
بگویید :دوستت دارم…
در بزنید و بگویید در این دنیای
شلوغ، سنجاقشان کرده اید به دلتان!
بگویید فرصت با هم بودنمان ، کوتاهتر از
عمر شکوفه هاست!
شما بگویید …
حتی اگر آنها نشنوند!
